Orhan Kemal’in başyapıtı ’72. Koğuş’ insan haysiyetinin düşebileceği en dipsiz kuyunun hikayesidir...
1940’lı yıllar, II. Dünya Savaşı’nın etkisindeki Türkiye’nin kıtlık yılları. Cezaevinin 72 nolu koğuşunda çeşitli suçlardan yatan Adembabalar...
İnsan insanın kurdudur dercesine, acıları, insanlığa özlemi, hayata dair düşleri, onuru, aşkları ve kavgaları içerisinde dipsiz bir çukurun içini görüyoruz.
En yakınını üç kuruşa satabilecek kadar alçalmışların ve üç kuruşunu sonuna kadar paylaşabilenlerin dünyasıdır bu çukur.
72. Koğuş bir insanlık öyküsüdür ve kaybettiğimiz değerleri bir tokat gibi yüzümüze anımsatır.
